Zoals de meesten onder jullie wel weten wonen de bewoners in OC Cirkant in hun eigen leefgroep. Een groep van zo’n 10-tal cliënten die grotendeels samen (be)leven. Er zijn uiteraard individuele en groepsmomenten voorzien, elke bewoner heeft zijn eigen kamer en ruimte om zichzelf te zijn. Daarnaast gaan ze ook naar diverse activiteiten buiten de leefgroep. Maar in se is de leefgroep hun ground zero, hun uitvalsbasis.
In die uitvalsbasis werken vaste en vertrouwde begeleiders, maar wat als de bewoners zo’n goede band opbouwen met een begeleider uit een andere leefgroep, dat ze ook eens daar willen gaan vertoeven? Dat kan … Fernand & Isabel, Arlette & Annelore en Marleen & Rony hebben zo’n hechte band dat ze regelmatig eens afspreken. We kwamen allemaal samen om dit even uit te leggen.
Hoe zit dat nu precies?
Ewel, het is zo dat Fernand, die in Omber leeft, regelmatig eens op bezoek gaat bij leefgroep Oker. Rony gaat Marleen bezoeken in Oker. En ook Arlette wipt graag eens binnen bij Omber voor Annelore.
Er is een klik tussen ons, waardoor we met plezier wat tijd samen spenderen. Dat gebeurt vooral in het weekend, wanneer het in Cirkant wat rustiger is.
Dat is trouwens niet enkel bij ons zo. Dat gebeurt in heel wat leefgroepen en met heel wat begeleiders.
Hoe is het allemaal begonnen?
Isabel: Fernand en ik kunnen al heel lang goed overweg met elkaar. Onze band dateert nog uit de tijd dat we met Zonneweelde in het oude gebouw zaten. Fernand zat dan nog op Lentevreugde en ik had hem eens een muziekdoosje beloofd. Ik was dat vergeten, maar Fernand natuurlijk niet. En sindsdien is die band er. Heel mijn familie spaart ondertussen doosjes en potjes voor Fernand. En als ik hier passeer in mijn vrije tijd, kom ik toch altijd even zwaaien naar Fernand.
Rony: Marleen en ik komen ook al heel lang overeen en ik ga graag eens ergens anders naartoe. Zo ga ik ook babbelen met Liselot van de wasserij, met
Anje van Koraal, met Ann van zinzorg & pastoraat, met Catherine de directrice, …
Arlette: Ik heb Annelore een keer gezien toen we op vakantie gingen naar het hotel en het was koekenbak. Ik kende namelijk ook een Annelore in de kliniek waar ik vroeger verbleef. De klik was er van in het begin.
En wat doen jullie dan samen?
Arlette: Pizza eten en TV kijken.
Annelore: en soms eens naar de mooie mannen kijken op TV hé (lacht).
Rony: Babbelen en koffie drinken. En soms blijf ik om een boterhammetje te eten.
Fernand: Naar Ment-TV kijken en met de marbels (knikkers) spelen.
En hoe vaak gebeurt dat dan?
Marleen: Zo om de 14 dagen ongeveer. Rony belt dan naar de leefgroep om hem te komen halen.
Annelore: Bij mij en Arlette gaat het toch wel bijna één keer in de week. Vaak in het weekend omdat het dan minder druk is.
Isabel: Fernand belt ook als hij vindt dat het tijd is voor een beetje quality-time.
En waarom zijn die momenten belangrijk?
Marleen: om zoveel redenen. Als het druk is op hun leefgroep kunnen we zo de collega’s wat verlichten. Maar ook voor de bewoners zelf is het fijn om in een andere omgeving te zijn. Het zijn eens andere gesprekken, andere bewoners. Dat is toch altijd gezellig.
Annelore: Daarnaast is de één-op-één aandacht zo belangrijk en deugddoend voor de bewoners. Het is voor iedereen tof om even in het centrum
van de aandacht te staan, nietwaar?
Nog iets dat we moeten onthouden?
Rony: Dat we dat moeten blijven doen!
Arlette: Ja, dat we dat moeten blijven doen! Dat is goed.